Eg trur ikkje alle har like vondt av å leve for seg seg sjølv.
Ein kan koma oppi andre perioder eller augeblikk der ein må vara åleine igjen, då er det å kunne underholda seg sjølv ein fin ting.
Til deg som elles er vandt med å ha folk rundt deg .. kroppen vår har godt av å kjeda seg, det er sundt. Tenk på alt det som er posetivt.
Du for kjenna på kjennsler du ikkje har kjent før, du får læra deg sjølv å kjenne, du er kun fysisk åleine, du får gå å gleda deg til å treffa dine, du kan gjer ting du elles ikkje har tid til f.eks, meditasjon, væra kreativ, chatting, dataspel etc, du kan få balansera ditt indre deg, samla tankane, skriva dikt, sangar, dagbok osv.
Å vara åleine kan vera fint, i verfall når det er for ein liten periode.
Å vera heilt åleina, alltid.
Ein del folk sitter åleine heile året. Å få koma seg ut den lokale puben eller middagar med vener er for mange ingen sjølvfølgje.
Det er liksom det dei er, åleine. Alltid.
Det er mange grunnar til at folk blir einsame og det kan skje av hendingar i livets løp. Å finna vener vaksen alder det ikkje lett for alle.
Å vara einsam må mange vaksne slita med og ein kan bli deprimert av slikt.
Eg trur at mange av dykk som er vande med å ha lag, vera med venner, sosialiserast fast i helger eller litlelaurdag osv. har godt av å kjenna litt på korleis mange dessverre har det i sin kvardag.
For dykk som er vande med å treffa folk på puben og eller treffa nokon å snakka med over ein kaffi, kan treffa sine faste sosialiseringskompisar når dette er over. For dei andre er det dessverre likt resten av året, som under Koronatida.
Mange kan ringa, chatta og skypa med familie og vener, andre har ingen å ringa til heila året.
Så dei som ikkje har fått treffast på den lokal puben om dagen er ikkje dei eg synest mest synd på i desse dager, sjølv om eg forstår godt at dei taklar det å væra einsam verre en dei som er vande med det.
Mange kan gleda seg til å treffa sine når dette er over, nokon har ingen å treffa då heller. .
